Klasztor św. Katarzyny należy do nielicznych klasztorów w północnej części Niemiec, których podstawa gotycka została prawie w całości zachowana. Uchodzi on nie tylko za jeden z największych obiektów klasztornych na południowym wybrzeżu Morza Bałtyckiego, lecz równocześnie za jedną z pierwszych i największych budowli zakonu żebraczego w całym regionie bałtyckim. Warto odsunąć się trochę do tyłu i poddać się najpierw oddziaływaniu całego obiektu klasztornego.

Klasztor został założony w połowie XIII wieku przez dominikanów. Fundatorem klasztoru był w 1251 roku książę rugijski Jaromar II. W okresie reformacji klasztor dostał się w posiadanie miasta i później był wykorzystywany jako liceum oraz miejski sierociniec.

Obecnie cały kompleks klasztorny służy celom muzealnym.

We właściwym budynku klasztoru mieści się od 1924 roku Muzeum Kulturalno-Historyczne. Jest to najstarsze muzeum kraju związkowego Meklemburgii – Pomorza Przedniego. Tutaj i w trzech kolejnych siedzibach w Starym Mieście pokazywane są obszerne zbiory archeologiczne, etnologiczne oraz dotyczące historii sztuki i kultury regionu pomorskiego. Do wyjątkowych skarbów wystaw należy złota biżuteria z wyspy Hiddensee: składający się z 16 części wytworny komplet z czasów wikingów.

Ciekawostką architektoniczną jest refektarz – sala kapituły mnichów – z przepięknym sklepieniem krzyżowo-żebrowym z malowidłami z XV wieku, podpierany wąskimi, ośmiokątnymi filarami z gotlandzkiego kamienia wapiennego. Sala ta jest zaliczana do najbardziej imponujących wnętrz gotyckich w regionie Niemiec Północnych. Architektoniczne piękno i doskonała akustyka zapewniają najlepsze warunki do organizacji koncertów.

Ten kościół z cegły palonej jest trzynawowym kościołem halowym o długości 73 m. Po okresie reformacji kościół klasztorny został przebudowany na arsenał i służył potem do różnych celów.

Od 1951 roku w klasztorze mieści się także dzisiejsze Muzeum Morza w Stralsundzie, najstarsza z czterech siedzib Niemieckiego Muzeum Morskiego. W 1973 roku ustawiono w kościele samonośną konstrukcję stalową, która umożliwia odpowiednie wykorzystanie zabytku jako powierzchni wystawienniczej na wielu poziomach. Szczególnie warte zobaczenia są tam liczne eksponaty na temat oceanografii i rybołówstwa, 36 akwariów tropikalnych m.in. z barwnymi koralami i rekinami, jak również największy w Niemczech basen dla żółwi morskich.

Choć z biegiem wieków wielokrotnie przebudowywano kompleks klasztorny, to udało się jednak zachować ten niezwykły czar architektoniczny tego miejsca.